Literatura grecka rozwijała się początkowo tylko w postaci mówionej, uprawiana przez wędrownych poetów (aojdów). Historycy twierdzą, iż Homer był autorem dwóch pierwszych greckich arcydzieł Iliady i Odysei. Utwory te zostały spisane ok. VIII w. p.n.e. i cieszyły się wielką popularnością wśród Greków. Obok Homera, popularnym poetą był również Hezjod, którego największym dziełem była Teogonia. Wśród poetek wzniosła się Safona, która tworzyła głównie pieśni miłosne. Historiografia, dyscyplina wiedzy zajmująca się historią, czyli dziejami, narodziła się w antycznej Grecji, za której prowodyra uważa się Herodota, żyjącego w V w. p.n.e. w Atenach. Pisał głównie o wojnach grecko-perskich i jako pierwszy odszedł od mitycznego i bajkowego przedstawiania dziejów. Od pisarza zajmującego się badaniem przeszłości oczekiwał obiektywizmu i prawdy. Tukidydes z Aten, młodszy od Herodota, poddał krytyce relacje żyjących jeszcze świadków wojen perskich. Oddzielił prawdę od mitów, próbując przekazać potomnym prawdę o historii. Żyjąc w czasach wojny peloponeskiej napisał dzieło poświęcone tym wydarzeniom (Wojna peloponeska).
