W V w. p.n.e. w Atenach ukształtowały się dwa podstawowe gatunki dramatu - tragedia i komedia. Sztuki te odgrywano w amfiteatrach, a aktorami mogli być wyłącznie mężczyźni. Okazjami do wystąpień były tylko kilka razy w roku imprezy na cześć Dionizosa. Miały one charakter zawodów, w których aktorzy byli zawodnikami, a przyszli widzowie odgrywali rolę sędziów. Widowiska miały charakter poznawczy, lekko naukowy. Dramat miał na celu uczyć widzów postaw obywatelskich, poruszał ponadczasowe, powszechne problemy natury ludzkiej. Najwybitniejszymi twórcami tragedii byli niedoścignieni dramaturdzy: Sofokles, Eurypides, Ajshcylos. Za powszechnie znaną i uznawaną jest tragiczna historia Antygony - zbuntowanej kobiety przeciwko ogólnie panującym normom i zasadom. Bohaterka poświęca całe swoje życie ku obronie wartości, które wyznaje. Komedie były przedstawieniami wesołymi. Wszystko mogło być wyśmiane - bogowie, politycy, stosunki między ludźmi. Nic nie było cenzurowane. Arystofanes został uznanym jak najsłynniejszy z komediopisarzy greckich.
